Naast zijn gebruikelijke dagdagelijkse nieuwsverlening op deze site, richt Golf.be-redacteur Xavier Champagne af en toe ook zijn eigen, soms eigenwijze kijk op het golfgebeuren.

Nu Amerika…

Manon De Roey bewees “Down Under” dat ze wel degelijk Europese damestop was.
De zege in de Australian Women’s Classic, haar derde, was wel niet nodig om dat te bewijzen.



Neem de Order of Merit van de Ladies European Tour van verleden jaar maar ter hand.
Manon finishte daar als tweede na Chiara Tamburlini.

De Zwitserse slaagde echter niet in wat Manon later realiseerde. Ze plaatste zich via de Q Final voor de LPGA Tour van dit jaar.

Na de Australische zege kan ze zich nu optimaal op die Amerikaanse damestour focussen.
In 2023 probeerde ze dat ook met weliswaar een gedeeltelijke kaart, waardoor ze steeds erg laat wist in welke wedstrijden zij kon starten. Met een tijd- en energievretend heen-en-weer gereis tussen beide continenten als gevolg.
Dat zal dit jaar wellicht minder spelen. Manon wil dus ook over de Grote Plas schitteren.



Maar eerst nog donderdag de Ford Women’s NSW Open in Wollongong in haar favoriete Australië. Met weer winstkansen. Dat beseffen al haar concullega’s van de Ladies European Tour. Manon zal zowat overal als één van de kanshebbers starten. Winnen of goed presteren is voor haar immers geen toeval meer. Wel langzaam aan een beetje een constante.

Logisch dat ze nu hoopvol richting de States kijkt. Weer een nieuwe uitdaging. Wel moeilijker dan de Ladies European Tour.
Maar de absolute Belgische nummer één gaat er ongetwijfeld voor.
De zeven zeges die Florence Descampe van 1988 tot 1994 vergaarde, zijn niet meer totaal onbereikbaar…